பசுமை ....

பசுமை

 ....

எப்போது எண்ணி பார்த்தோம்.......

இவையெல்லாம் !

மரக்கிளைகளில் தோன்றும் பசுமை.....

மண்ணிற்கடியில் தன்னை ஒளித்துக்கொண்டு

நீரிரைக்கும் வேர்களினால் தான் என்று ?

நம் பாட்டன் என்றோ விதைத்த விதைகள்......

இன்று மரமாகி நிழல் கொடுத்தாலும்

நம் நாளைய தலைமுறைக்கும்

இன்றைய விதைகள் தேவை என்று ?

உயர்மாடி கட்டடத்திலிருந்து ஊர் அழகு.....

கச்சிதமாய் தெரிந்தாலும்,

ஆயிரம் மரங்களின் கல்லறையில் தான்

நாம் இல்லம் கொண்டிருக்கிறோம் என்று ?

அன்று மரங்கள் இலைகள் உதிர்த்தது.......

பருவத்தின் மாற்றத்தில்

இன்று அது இலைகள் துறப்பது,

பரிதவிக்கும் அதன் கண்ணீர் என்று ?

நம் பிள்ளைகளுக்கு நாம்.....

அளிக்கப்போவது வாழ தகுதியான தரணியா ?

அல்லது

தன் பசுமை மேலாடையை துறந்து

வாடும் மானமில்லாத தாயா ?

உணர்ந்தால் வரும் நாம்.......

வாழ்வதற்கேற்ற பசுமை

மறந்தால் இது வெறும்

வாழ்வதற்கே பெரும் "சுமை !